Gezien Keller blind en doof was, refereerde ze letterlijk naar de ervaring van zonneschijn voelen op je gezicht. Voor haar was dat gevoel van warmte een bron van vreugde en hoop.
Metaforisch spoort Keller ons aan om ons te richten op wat positieve energie en vreugde brengt in het leven. Als we ons richten op dankbaarheid voor wat we wél hebben, verdwijnen zorgen en frustraties meer naar de achtergrond.
Ook al kende Keller veel beperkingen in haar leven, ze vond toch manieren om van het leven te genieten. Haar advies is om net als haar je gezicht naar de "zon" te keren - op wat goed is gericht te blijven en vreugde te vinden in de kleine dingen.
Zelfs in moeilijke tijden kunnen we lichtpuntjes zien als we er bewust naar op zoek gaan…
We gebruiken dit gezegde zo vaak dat we er soms geen dieper betekenis meer aan geven. Maar stilstaan bij de herkomst maakt de wijsheid erachter duidelijk.
Reactie plaatsen
Reacties